Παγκοσμιοποίηση και Ιράκ

       Παγκοσμιοποίηση: Οι εταιρίες κολοσσοί πχ.General motors (με ετήσιο προϋπολογισμό, σχεδόν όσο ολόκληρη η Γαλλία) Exxon, Mobil κτλ, μαζί και οι εταιρείες χρηματιστικών ομίλων, και των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, κρατούν την πραγματική εξουσία και καθορίζουν το επίπεδο της «δημοκρατίας» παγκόσμια.
Στόχος τους η λεηλασία των πρώτων υλών.
Μέσα που χρησιμοποιούν : Πολιτικός εκβιασμός – εξαγορά, στρατιωτική εισβολή.
Ιράκ : το πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό  ένοπλο λαϊκό κίνημα του νέου αιώνα, ενός λαού από τους πιο ιστορικούς του πλανήτη, με ιστορία 6.500 χρόνων. Γι’ αυτό και η εισβολή του αμερικανικού στρατού στη Βαγδάτη συνοδεύτηκε από την λεηλασία του Μουσείου  και τον εμπρησμό της Βιβλιοθήκης της.
Το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κράτος σ’αυτό τον πόλεμο κινδυνεύει να καταστραφεί, αφενός με στρατιωτική και πολιτική ήττα στο Ιράκ, αφετέρου οικονομικά, με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα να αυξάνεται παντού και να εκφράζεται και με περιφρόνηση των αμερικάνικων προϊόντων. Αντιπολεμικό κίνημα που εμφανίζεται και μέσα στον αμερικανικό λαό με χιλιάδες λιποτάκτες στρατιώτες που καταφεύγουν στον Καναδά (χώρα που έχει καταδικάσει τον πόλεμο στο Ιράκ), με πολλές αντιπολεμικές οργανώσεις π.χ Youth activists alies (ya – ya) που δραστηριοποιούνται εναντίον της κατάταξης στο στρατό μοιράζοντας φυλλάδια στα δημόσια σχολεία και ειδικά των φτωχών περιοχών απ’όπου μεγάλος αριθμός παιδιών από μειονότητες στρατολογούνται μισθοφορικά.

       Με γρήγορες συνοπτικές διαδικασίες προσπαθεί να απεμπλακεί απ’ αυτόν τον πόλεμο. Μέσον οι εκλογές, εν μέσω πολέμου να τις διεξάγει ο κατακτητής με τα τανκς, με 140.000 φυλακισμένους Ιρακινούς στις αμερικανικές βάσεις, με τα ονόματα των υποψηφίων να μένουν κρυφά μέχρι την τελευταία στιγμή. Να πανηγυρίζουν στη συνέχεια ότι η δημοκρατία νίκησε στο Ιράκ, (και η Ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει ότι οι εκλογές είναι θετική εξέλιξη) , την ίδια ώρα που καταγγέλλουν τις εκλογές στην Ουκρανία νοθευμένες. Ίδιες εκλογές, ίδιοι πανηγυρισμοί για την επιτυχία και την καθολική συμμετοχή τους έχουν διεξάγει οι ίδιοι κατακτητές στο Βιετνάμ (Peter Grosse NYTimes 4 Σεπτεμβρίου 1967). Μετά από λίγο αποχώρισαν με τον τελευταίο Αμερικανό να δραπετεύει από την Σαγκάη με ελικόπτερο από την ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας.

       Σιράκ- Γαλλία, Σρέντερ- Γερμανία, Πούτιν- Ρωσία, ΟΗΕ κτλ., ενώ αρχικά κράτησαν κάποια απόσταση από την στρατιωτική εισβολή, τώρα χαιρέτησαν τις εκλογές. Προφανώς βλέπουν την ήττα, που αποδεικνύει ότι οι λαοί που  αντιστέκονται μπορούν να νικούν, και αυτό είναι επικίνδυνο και γι’αυτούς.

       Οι εκλογές είχαν ακόμα στόχο μέσω του «διαίρει και βασίλευε», να οδηγήσει το λαό σε εμφύλιο πόλεμο ή και σε διάσπαση του κράτους τους , στη βάση εθνικότητας ή θρησκείας, με την διάκριση Σιίτες – Σουνίτες – Κούρδοι κλπ. Αυτή είναι τακτική όλων των κατακτητών, που και στη χώρα μας εφαρμόστηκε με τους Ιταλούς στο ΄Β παγκόσμιο πόλεμο να εξοπλίζουν τους Έλληνες βλάχους – Τσάμηδες κλπ. χωρίς επιτυχία τελικά, αφού η εθνική αντίσταση (ΕΑΜ) αποκάλυψε και αφομοίωσε στις γραμμές της όλες τις διαφορετικότητες εναντίον του κατακτητή.

       Η ηρωική ιρακινή αντίσταση (200.000 τους υπολογίζουν τώρα οι επίσημες αμερικανικές αρχές) με χιλιάδες καμικάζι, με καινούργια γενιά πίσω της, με παιδιά στα σχολεία να μαθαίνουν μυστικά να κατασκευάζουν βόμβες και να βοηθούν την αντίσταση, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από κανένα στρατό, πολύ περισσότερο από μισθοφορικό.
Γι’αυτό αντιμετωπίζεται με άλλες μεθόδους (όχι στρατιωτικές):

	Τη συκοφάντηση και ταύτισή της με Αλ Κάϊντα – Μπιν Λάντεν, Ζαρκάουϊ κτλ. οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την βάση της αντίστασης (Fadhil Al – Rubaiee, εκπρόσωπος της «Πατριωτικής Συμμαχίας» στο Ιρακ).
	Προβοκατόρικες ενέργειες που προσπαθούν να χρεώσουν την αντίσταση π.χ βόμβες σε ορθόδοξες εκκλησίες, ομηρίες δημοσιογράφων οι οποίοι επανειλημμένα ζητούν με άρθρα τους την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων από το Ιράκ κ.λ.π.
	Πλήρη έλεγχο κάθε πληροφορίας, ενσωματωμένοι δημοσιογράφοι κ.λ.π..

       Η ιρακινή αντίσταση είναι μια παλλαϊκή αντίσταση που αποτελείται από δεκάδες οργανώσεις, δεν διαχωρίζει τον ιρακινό λαό και μοναδικός στόχος της είναι ο στρατός κατοχής και οι συνεργάτες τους.
Τι ομοιότητα με τον γερμανικό στρατό κατοχής και τους συνεργάτες τους στην          Ελλάδα, τη διορισμένη κυβέρνηση Τσολάκογλου που λεηλατούσε τα τρόφιμα και τα όπλα για να τα παραδώσει στον κατακτητή και τέλος να χρεώσει τον ελληνικό λαό με έξοδα κατοχής!

       Γι’αυτό η ιρακινή αντίσταση δεν θα φέρει τον εμφύλιο πόλεμο.

       Η νίκη της δεν θα εμποδίσει μόνο τα σχέδια επίθεσης στη Συρία, στο Ιράν, τα σχέδια νέων πολεμικών εξελίξεων στα Βαλκάνια κ.λ.π. αλλά όπως και σε κάθε ιστορική κατάρρευση αυτοκρατορίας, η ανθρώπινη ζωή θα πάρει μεγαλύτερη αξία.

       «Η εξουσία στηρίζεται στο φόβο. Χωρίς τους δαίμονες που δημιουργεί (Μπιν Λάντεν κ.λ.π.) θα έχανε τις πηγές της νομιμοποίησής της, την ατιμωρησία της και τον πλούτο της».
Εντουάρντο Γκαλεάνο.

Μάρτης 2005

Μανώλης  Σεργεντάκης

Εκτυπώστε αυτή την σελίδα

επιστροφή>>